Dag 32: De pannetjes worden nat

Vandaag een bijzonder korte rit: slechts 220 km (zo’n 3,5 uur rijden, denken we). We vertrekken dan ook op ons gemak rond een uur of negen in de ochtend. We zijn nog maar amper de stad uit, of de hoofdweg lijkt plotseling over te gaan in een verregende zandweg. Dit kan niet kloppen; zitten we nog wel goed? We gaan even langs de kant van de weg staan voor een kort spoedberaad, en op dat moment stopt er een taxichauffeur die vraagt of hij even een foto mag maken. Natuurlijk mag dat, maar wil je ons dan ook de weg wijzen, amigo? Allemaal geen probleem: de vriendelijke chauffeur biedt aan voor te rijden en brengt ons via een onverharde, steile en kletsnatte weg terug naar de de Panamericana.
En zo blijft de hele rit: klimmen en dalen. We wisselen sterk tussen 2500 en 3400 meter hoogte, en krijgen vrijwel alleen maar haarpeldbochten voorgeschoteld. De gemiddelde snelheid ligt, hoe kan het ook anders onder deze omstandigheden, bedroevend laag. We hebben echter afgesproken om de afdalingen wat beheerster te nemen; dat rijdt toch wat prettiger en meer ontspannen.
Het landschap doet ons nu weer sterk denken aan Oostenrijk en (Ton) Zwitserland. Op hoogtes van 3200 meter zijn hier gewoon weilanden waar de koeien grazen. Percelen van enkele hectaren, bevolkt door hooguit vijftien koeien. Vrij kleinschalig dus. De huizen zijn niet langer van hout of riet, maar van steen; ook de wegen zijn in uitstekende conditie.
Om ongeveer half drie ’s middags komen we aan bij het hotel (Oro Verde). Jan en Riki (equipe 34) en Job en Catelijne (equipe 18) verblijven hier; Arend, Henri (equipe 60) en wij moeten met een pendelbusje naar een hotel in het centrum van Cuenca. Job besluit de remmen van zijn auto bij te stellen, en (zo blijkt later) moet ook olie bijvullen in het differentieel. Wij hoeven geen onderhoud de plegen aan onze Amazone, en gaan meteen naar het andere hotel. Opvallend tijdens het vervoer naar het centrum: alle gebouwen zijn omheind, met grote stalen hekwerken en stroomdraden.
Later maken we nog even een korte wandeling door het oude centrum. Cuenca is een leuk stadje, maar rond half 5 ’s middags begint het stevig te regenen. Zo zijn we het weer gewend in Nederland...
Al met al een erg rustig dagje.

Schuilen voor de regen. V.l.n.r.: Cees Boonman (equipe 35), Arend en
Henry (equipe 60) en Maarten (equipe 49). Maarten lijkt nog op een bus
te wachten...