Dag 24: De biezenstekker

In de ochtend gaan we met een bootje de drijvende Uros-eilanden verkennen. Deze typische eilanden zijn gemaakt van biezen, die drijven op het water. Ook de huisjes die erop staan, zijn gemaakt van biezen. Ze doen hier alles met biezen: je kunt ermee koken, erop kauwen, je kunt het opstoken. Die dingen zijn overal goed voor, behalve wintertenen. Denk ik.

Er wonen ongeveer 2000 mensen op deze eilanden; het exacte aantal eilandjes blijft een beetje een mysterie: elke keer als er een telling plaatsvindt, en er ontstaat onenigheid, pakken de mensen gewoon een zaag, en beginnen ze hun eigen eilandje. We worden bijzonder vriendelijk ontvangen door de lokale bevolking, en mogen gerust een kijkje nemen in hun huisjes. Er is, uiteraard, ook een markt aanwezig, waar we geacht worden iets te kopen. Erg leuk allemaal, maar ook erg op het toerisme gericht. Maar goed, de mensen leven hier ook niet van de hemelse dauw...

Rond de middag stappen we in onze auto’s, op weg naar Cuzco. Deze rit telt volgens ons routeboek 340 kilometers. Het lijkt er echter op dat het 430 kilometers zijn. De rit verloopt verder echter voorspoedig, hoewel de gemiddelde snelheid nogal laag ligt. Dit is grotendeels te wijten aan de vele verkeersdrempels in de dorpen die we passeren: deze zijn slechts stapvoets te nemen. Rond half zeven bereiken we ons pittoreske hotel, waar we morgenavond tevens de jaarwisseling zullen vieren.