Vandaag staan we vroeg op. Niet alleen omdat
we op tijd bij de grens met Colombia willen zijn, maar ook omdat we fris en
fruitig ons televisiedebuut willen maken. Deze ochtend rijdt er namelijk een
cameraploeg(je) van Veronica met ons mee. Op de achterbank presentatrice Saar
en haar cameraman; achter het stuur een gelauwerde Volvo-rijder c.q. technisch wonder,
en op de passagiersstoel een verwende puber die vol trots zijn eerste baardgroei
door laat zetten. Als dat geen spannende tv oplevert... We willen het een
beetje spannend houden, dus: gaat dat allen zien. Vanaf medio april, op
Veronica. Als onze banaliteiten er niet uit geknipt worden althans...
Na twee uurtjes rijden bereiken we de evenaar,
en stoppen we bij het monument voor een paar foto’s. Alles loopt op rolletjes,
tot we bij de grens komen. Aangezien zowel het in- als het uitgaande volk in
dezelfde rij moet staan (en ook aan dezelfde balie moet zijn), neemt dit in
ieder geval al dik twee uur in beslag. Maar dan komt het: een van de vlijtige
ambtenaren op de grens van Peru en Ecuador blijkt een foutje te hebben gemaakt,
waardoor een van ons (Catelijne, equipe 18) nu Ecuador niet uit mag. Het is
veel puffen en zuchten, zitten en staan, maar uiteindelijk is alles in orde
gemaakt. Na ruim vier uur wachten mogen we eindelijk de grens over, vol goede
moed Colombia in. Maar de euforie is van korte duur: bij het wegrijden houdt
onze Amazone in, en komt na een paar honderd meter volledig tot stilstand. In
het donker, dus de rest kan niet meer zien dat we achterblijven. Gelukkig zit
het technisch team nog achter ons; we werpen een snelle blik onder de motorkap,
en blazen het benzinefilter even goed door. Maar het mag niet baten: de auto
komt opnieuw tot stilstand; pas wanneer we de het benzinefilter hebben
vervangen door een nieuw (schoon) exemplaar, kunnen we onze reis goed en wel
voortzetten. De weg naar Pasto kent vele bochten, is donker en het bulkt er van
het vrachtverkeer. Dat schiet dus niet op. Totaal uitgeput komen we aan in ons
hotel in Pasto, waar ze ook nog eens door de bier- en wijnvoorraad heen blijken
te zijn. Dan maar meteen na het eten naar bed. Wat zijn we toch verwend...
 |
| Ton, de evenaar bewonderend... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten