Dag 40: Fin

Het is vandaag 15 januari 2012, en het zit erop; terwijl we vanochtend in alle vroegte onze spullen pakten en naar het vliegveld vertrokken, stonden we er nog niet zo bij stil. Maar we mogen terugkijken op een bijzondere reis. Wij zijn trots; niet alleen op onszelf, maar ook op onze auto. Achteraf bezien was onze grootste zorg het feit dat de kilo Kruidvat-snoep zo snel op was...

We zullen het ons allemaal blijven herinneren, die prachtige plekken die we bezocht hebben. Sommige dingen moeten nog even bezinken, maar bij het terugkijken van de foto’s komt alles ongetwijfeld weer terug. Nu we hier zo zitten, wachtend op het vliegveld, lijkt het ineens allemaal zo kort geleden: het vertrek uit Nederland, de lange vliegreis, de late (of vroege) aankomst in Buenos Aires. We hebben enorm genoten, en zijn blij dat we een groot aantal enthousiaste bloglezers hebben mogen laten meegenieten.

Het begon allemaal in Argentinie: het enorm uitgestrekte landschap maakte indruk – eerst groen, met enorme graanvelden, daarna dor. Uitzondering in deze droogte was Ushuaia, het zuidelijkste puntje: een prachtige oase. Het einde van de wereld. Daarna kwam Chili. We hebben versteld gestaan over hoe welvarend dit land is. Ten zuiden van Santiago kwamen we nog veel groene, klein verkavelde landbouwvelden tegen. Ten noorden was het weer dor, droog en uitgestrekt. Wat een verschil met Bolovia: gelegen op grote hoogte, met prachtige natuur, maar straatarm. De hoofdstad, La Paz, roept jammer genoeg niet alleen positieve associaties op: de drukte, de benauwende hitte, de ogenschijnlijk anti-westerse mensen. Maar ach, straks lachen we erom. Het volgende land, Peru, is ons bijgebleven als het vriendelijkste en makkelijkste land. Bijzonder hoe we hier zijn ontvangen. Lima blijft een van onze favoriete steden. Enige keerzijde: de sloppenwijken. En toen zaten we al bijna bij de evenaar: Ecuador, een verrassend fris land, leek qua natuur vaak veel op Oostenrijk en Zwitserland, en is meer ontwikkeld dan menigeen zou denken. De tropische hitte kwamen we pas tegen in Colombia, een prachtig, natuurrijk land; de truien die we hebben meegenomen hebben we eigenlijk niet of nauwelijks hoeven gebruiken. Nee, wat dat betreft verlangen we nog niet meteen terug naar Nederland...

Bij een slotwoord hoort ook een bedankje. Allereerst natuurlijk aan alle lezers: we hopen dat jullie hebben genoten van onze avontuurlijke verhalen; iedereen bedankt voor de leuke reacties en de interesse voor onze reis. Daarnaast natuurlijk ook dank aan onze medereizigers, in het bijzonder onze vaste kliek: Arend en Henry (equipe 60), Job en Catelijne (equipe 18) en Jan en Riki (equipe 34). Het waren zes onvergetelijke weken.

En dan nu snel ons vliegtuig halen...

Onze laatste avond, in Cartagena.