Dag 15: Dames en heren, wij gaan protesteren

Om 8 uur ontbijten, om 9 uur vertrekken. Zo was het plan. Vandaag zou er een korte rit van slechts 459 km op de planning staan. We zouden Argentinie voorgoed verlaten – en moeten dus nog een keer de grensposten passeren.

De auto’s staan op een parkeerterrein op ongeveer 500 m afstand van het hotel. Bij het ophalen kijkt Ton even onder de auto – even checken of alles nog vast zit. De lekolieleiding van een van de veerpoten (achter) blijkt te zijn afgescheurd; bovendien is het aansluitslangetje weg. Met een stukje slang van Jan (equipe 34) en was spullen uit ons eigen magazijn wordt de zaak (opnieuw) provisorisch gerepareerd. Dit duurt echter ruim anderhalf uur, zodat we uiteindelijke pas om 11 uur ’s ochtends kunnen vertrekken.

Onze route voor vandaag leidt ons dwars door een natuurpark: een prachtig landschap met groene bossen, besneeuwde bergtoppen, staalblauwe meren en kleurrijke bloemen.

In San Martin de los Andes stoppen we voor de lunch – onze auto’s hadden inmiddels ook dorst. Rond een uur of 4 in de middag rijden we richting de grens naar Chili. Wanneer we San Martin willen uitrijden, komen een hoop Volvo’s ons tegemoet: de grens blijkt onbereikbaar, omdat stakende arbeiders de weg geblokkeerd hebben met brandend hout en autobanden. De staking schijnt te maken te hebben met het feit dat de gouverneur een aantal mensen ontslagen heeft. Inmiddels heeft een grote groep Volvo’s zich in het dorp verzameld, en moet besloten worden wat te doen. En andere grensovergang is geen optie: deze sluit al om 4 uur. De reisleiding besluit in colonne naar de blokkade te rijden, en de stakers ervan te overtuigen dat wij niets met de politiek hier te maken (willen) hebben. Na enig overleg lukt dit; we kunnen weer door.

Bij de Chileense grens is het erg druk: we kunnen pas rond half 8 Chili in, met nog 180 km voor de boeg...