Rond een uur of acht in de ochtend zijn we
vetrokken richting Puerto Madryn (ongeveer 450 km). Er zit wat minder haast
achter dan gisteren; we hoefden slechts de helft van de afstand aan kilometers
af te leggen. De omgeving kreeg onderweg al meer afwisseling: het landschap
werd glooiender en droger. De uitgestrektheid is onbeschrijflijk: je kan hier
honderden kilometers over dezelfde weg rijden zonder ook maar een dorp of huis
tegen te komen. De ‘schapenwolken’ schijnen typerend te zijn voor deze streek.
In de middag stopten we even bij een
tankstation, waar we een vrachtwagenchauffeur tegenkwamen die vol trots zijn
Volvo-truck liet zien. Daar moesten we natuurlijk even mee op de foto.
Vervolgens zijn we doorgereden naar het schiereiland Valdez, vlak bij onze
eindbestemming Puerto Madryn). Het weer was inmiddels minder grauw geworden; de
omgeving was betoverend. Na een stuk over een onverharde weg te hebben gereden,
konden we zeerobben en pinguins aanschouwen.
Rond half negen in de avond reden we een
prachtige zonsondergang tegemoet. Tussendoor kreeg ik nog even een privéles
lassowerpen van cowboy Henry van Ommeren (‘the crazy dutchman’). Rond kwart
over tien ’s avonds konden we nog een heerlijk hapje eten in het gloednieuwe hotel
Rayentray. Rond middernacht gingen de oogjes dicht, en kon Ton genieten van
zijn eerste goede nachtrust in twee weken...
 |
| Volvo. For Life. |
 |
| De zeerobben lagen er weer lekker lamlendig bij... |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten